‘Verkondig het nieuws’

Lijdensverhaal en Jezus’ verrijzenis maken ook straks in juli deel uit van de Tongerse Kroningsfeesten

De Goede Week mag uiteraard niet ontbreken in de Tongerse kroningsprocessie, begin juli. Zo wordt de kruisweg tot leven gebracht door de processiegroep Kruiswegontmoeting. De processiegroep Verrijzenis verkondigt dan weer de paasboodschap. „Alles verloopt vlot, we zijn op schema”, zeggen de voorzitters van beide groepen. „Binnenkort starten de eerste repetities en tellen we af naar de Kroningsfeesten. We zijn opgetogen, hier hebben we opnieuw zeven jaar naar uitgekeken.”

Kruisweg
Centraal in de groep van de kruiswegontmoeting is de lijdende Jezus, die al strompelend zijn kruis draagt, geholpen door Simon van Cyrene en geflankeerd door enkele Romeinse soldaten. Maria, de apostel Johannes, Maria Magdalena en de treurende en vrome vrouwen volgen Jezus. Een honderdtal mannen en vrouwen geeft gestalte aan het volk, soms rumoerig, dan weer devoot. Een wagen met een kruis van drie meter hoog geeft het Bijbelse tafereel mee vorm.
„Maria is uiteraard onze hoofdfiguur. We tonen haar pijn, maar zoals vanouds zullen voornamelijk de Romeinse soldaten en de lijdende Christus de aandacht trekken van de toeschouwers”, vertelt Eric Neven, geboren in het kroningsjaar 1953. Straks is hij er al voor de tiende keer bij. „Als de pauken klinken, wordt het muisstil in de straten. De stappen van zowat 130 Romeinse soldaten gaan dan haast door merg en been. In het avondspel is het nog intenser. Het is indrukwekkend en aangrijpend terzelfder tijd. Drie farizeeërs ruien het volk op en roepen: ‘Kruisig Hem’. De Christusfiguur krijgt het zonder meer zwaar te verduren. Al schuifelend een kruis van 18 kilogram dragen en je geregeld laten vallen, is heus een lijdensweg. Dat lijden moet je ook vijf kilometer lang kunnen tonen.”
Eric Neven weet waarover hij spreekt. Tussen 1981 en 2009 nam hij de rol van de lijdende Christus voor zijn rekening. Generaties lang werd hij dan ook de ‘Christus van Tongeren’ genoemd, ook al woont hij al vele jaren in Diepenbeek. „Je laten vallen, vergt een bepaalde techniek. Bovendien is het uitkijken voor de keutels die de schapen van de herdersgroep achterlaten”, lacht [node:field_streamers:0] hij. „Ook je gelaatsuitdrukking is van wezenlijk belang. Je moet dat lijden werkelijk beleven, vanaf de eerste seconde. Ik dacht onderweg vaak aan mijn moeder, die ik op mijn zestiende verloor. Daarnaast raak je ook geëmotioneerd door de intense reacties van de toeschouwers. Je ziet hen niet, maar je hoort ze wel.”
De kroningsprocessie blijft voor Eric een familietraditie, ook als uitgeweken Tongenaar. „De verbondenheid met Onze-Lieve-Vrouw Oorzaak Onze Blijdschap gaat al vele generaties mee”, zegt hij. „Ze is een houvast in ons leven. In 2016 kwam mijn broer speciaal over uit Australië om aan de processie deel te nemen. Die bijzondere verbinding merk ik ook in onze groep. We vormen een hecht team. Laatst overleed iemand uit onze groep aan kanker. Ze had de processie nog zo graag meegemaakt en had haar kleed al gepast. Het hing zelfs klaar voor haar. In samenspraak met haar familie werd ze op- gebaard in haar kroningskleed. Haar zoon neemt nu haar plaats in en draagt zijn deelname op aan zijn moeder.”

Verrijzenis
Dat de liefde veel sterker is dan de dood toont ook de verrijzenisgroep. „Het geloof in het leven in de verrijzenis geeft het leven hier en nu oneindig veel zin en betekenis”, zegt Simone Falla (73). „Centraal in de groep staat de engel die aan Maria en de treurende vrouwen de verrijzenis van Jezus verkondigt. Dat goede nieuws wordt aangekondigd met behulp van twee bazuinblazers. De apostelen gaan dan naar het volk en verkondigen Jezus’ verrijzenis.”
Eén van die apostelen is Simones echtgenoot Marcel Jansen (75). Hij kijkt al lang uit naar de Kroningsfeesten en liet anderhalf jaar geleden al zijn baard groeien. In juli stapt hij, net zoals Simone, voor de vierde keer mee. „Blij dat ik verbinding mag maken met een groep van 167 deelnemers”, zegt hij. „Voorlopig voel ik nog wat gezonde nervositeit, maar die is tegen juli verdwenen. Tegen dan ben ik doordrongen van mijn rol en dat geeft me een rustgevend gevoel. De laatste avond zullen er wel wat tranen vloeien en dan is het opnieuw uitkijken naar de verrijzenis van de Kroningsfeesten in 2030. Hopelijk mogen we dat nog meemaken.”