Selma - Ava DuVernay
Selma vertelt hoe Martin Luther King Jr in 1965 protestmarsen organiseert van het stadje Selma naar Montgomery voor gelijke stemrechten voor zwarten en blanken. Het vreedzame protest lokt gewelddadig verzet uit vanwege overheid en blanke bevolking. Een duister stukje Amerikaanse geschiedenis dat niet eens zo lang geleden is. En jammer genoeg nog altijd heel actueel.
Meegezogen door verontwaardiging
Voor ik de filmzaal binnenwandelde, wist ik niet wat ik me bij Selma moest voorstellen. Martin Luther King doet natuurlijk wel een belletje rinkelen, maar mijn beeld van de jaren 60 is eerder beperkt. Andere generatie.
Toch word ik al gauw meegezogen door de verontwaardiging die de film uitademt. Het zinloze geweld tegen mannen, vrouwen en kinderen omwille van hun huidskleur choqueert en verontrust. Ook het structurele racisme wordt scherp weergegeven: de armoede en de ongelijke behandeling van zwarten door de lokale overheid.
Het is helaas niet moeilijk om parallellen te trekken tussen toen en nu.
Kwetsbare King maakt evenveel indruk als de krachtige protestleider
We leven niet ten volle als we niet bereid zijn om te sterven voor onze geliefden en voor dat waarin we geloven. ML King
Maar de film is niet zomaar een heroïsch verhaal. David Oyelwo zet een heel menselijke King neer. Voortdurende haattelefoons en doodsbedreigingen zetten het gezinsleven van King en zijn vrouw onder druk. Zelfs de grootste liefde is kwetsbaar onder die druk.
Na 10 jaar strijd is King moe, hij verliest zijn motivatie, twijfelt, zoekt troost waar er geen is.
Twee momenten waarin de twijfel de bovenhand lijkt te nemen, zijn me bijgebleven. Wanneer King het diepst in de put zit, is zijn enige reddingslijn zijn geloof. Geloof in de kracht van protest, geloof in zijn droom van vrede, maar vooral ook geloof in God. De eerste keer zingt gospelzangeres Mahalia Jackson hem moed in.
Precious Lord, take my hand
Lead me on, let me stand
I am tired, I am weak, I am worn
Through the storm, through the night
Lead me on to the light
Take my hand, precious Lord, lead me home
Dierbare Heer, neem me bij de hand
Leid mij, help me stand houden
Ik ben moe, ik ben zwak, ik ben uitgeput
Door de storm, door de nacht
Leid me naar het licht
Neem mijn hand, dierbare Heer, breng me thuis
De tweede keer put hij kracht uit de woorden van Matteüs:
Kijk naar de vogels in de lucht, naar de lelies op het veld. Zijn jullie niet meer waard in de ogen van God?
Menselijke King daagt me uit
De menselijke King doet me denken aan de menselijke Jezus: geweldloos protest, je leven geven in naam van de liefde, een stem die luid roept om rechtvaardigheid. Ook Jezus verliest het vertrouwen van zijn beste vrienden, wordt beschimpt en geslagen, roept zijn vertwijfeling uit.
De menselijke King daagt me uit. Hoe sta ik tegenover onrecht? Kan ik mijn stukje bijdragen aan de rechtvaardigheid van Gods rijk? Maar vooral: hoe ga ik daarin om met m'n eigen kwetsbaarheid? Maak ik keuzes die niet mezelf, maar wel de ander beschermen?
