Van Witte Donderdag tot Pasen: welke dag is het meest bijzonder voor jou? 30 lezers antwoorden

Witte Donderdag

'Beklijvend'

‘De dag van het laatste avondmaal, de laatste keer samen aan tafel en dan het verraad van Judas. Zo beklijvend.’
(Noël Van Hooren)

‘Voetwassing’

‘Met de voetwassing op Witte Donderdag heb ik een speciale band, omdat ik in mijn deeltijdse praktijk voetreflexologie ook met de voeten van mensen bezig ben. We stimuleren reflexzones op de voet die een positieve invloed kunnen hebben op allerlei klachten. De kennis stamt uit de tijd van de Egyptenaren en wordt volop herontdekt. Bepaalde grepen stimuleren een geborgen gevoel. Dat is ook wat de meeste mensen na een sessie aangeven: ze voelen nabijheid en rust. Uiteraard is het altijd ondersteunend bedoeld, een schakel in de gehele behandeling. In dit werk kan ik echt mezelf zijn en ik geniet ervan om zo met mensen bezig te zijn. Het is een dienstbare houding en in die zin lijkt het wel op de voetwassing. Ik stel me heel luisterend op en probeer te achterhalen waar de mensen nood aan hebben. Het is een tegemoet komen. Zonder dat de mensen dat weten, ben ik inwendig vaak aan het bidden. Ik beschouw het als een dienst van mij aan hen om God in te schakelen.’
(Sylvie Demey)

‘Laatste momenten’

‘De centrale viering van de Goede Week is voor mij de avondviering van Witte Donderdag. We vieren dan samen de laatste, tastbare levensmomenten van onze Heer te midden van zijn leerlingen, zijn laatste woorden, zijn laatste gebaren … Te midden van wat wij allemaal meemaken in deze wereld vraag ik mij af hoe Pasen dit jaar voor mij, voor onze wereld alsnog een feest kan zijn van ‘hoop, geloof en liefde die overwint’ ? In de geladen sfeer van die avond stelt Jezus twee heel concrete gebaren waarin de redding ligt van de moderne mens. Vooreerst knielt Hij voor zijn leerlingen en begint Hij hun voeten te wassen. Teken van uiterste nederigheid en dienstbaarheid. Alleen wanneer wij ons klein maken voor een ander is er redding mogelijk. Vervolgens gaat Hij met hen aan tafel, begint luidop tot God, zijn Vader, te bidden, neemt dan brood in zijn handen en breekt het in stukken en deelt het uit. Zo wil Jezus nog altijd voor ons zijn, als brood dat voor ons wordt gebroken. Ook dit gebaar raakt mij altijd weer zeer diep. Jezus toont ons wie God ten diepste voor ons is: niet een baas hierboven, maar een dienaar midden tussen ons! Er is geen andere weg als wij vrede willen stichten, dan de weg van breken en delen … Alleen dan kan het Pasen worden.’
(Jos Vanderlee)

‘Heel rijke symboliek’

Lees ook

Ziekenhuispastor nam op Goede Vrijdag afscheid van patiënte: ‘Het was een vredig, heilig moment’

Lees het volledige artikel

‘Zo bijzonder als de benaming al klinkt, zo bijzonder is deze dag in de liturgie en de sfeer die eromheen hangt. Het ‘wit ‘van Witte Donderdag nodigt mij uit tot stilte, verinnerlijking en gebed. Ook al doe ik op deze dag misschien net dezelfde handelingen als op andere donderdagen, toch heeft deze donderdag iets sacraals. De viering van Witte Donderdag heeft een heel rijke symboliek die je niet onberoerd kan laten. Wanneer de priester zichzelf een linnen doek voorhangt, een waskom en handdoek neemt en knielt om zijn parochianen de voeten te wassen, mag ik mezelf bevragen: kan ik de voeten van mijn naasten wassen zoals Jezus dit deed?’ Ook als er iemand tussenzit die mij niet graag ziet? Zou ik mijn voeten vandaag door Jezus laten wassen of zou ik dan net als Petrus reageren: Nooit zult Gij mij de voeten wassen? En dan mogen we aanschuiven aan die lange tafel. Ooit zag ik een mooie muurschildering van het Laatste Avondmaal, het was een beeld van harmonie, niets wees erop dat er aan de tafel een verrader aanwezig was. Het is dit beeld van harmonie en verbondenheid dat ik terugvind in de eucharistie, Jezus schenkt zich in Brood en Wijn aan ons, Hij verbindt zich met ons doordat Hij in ons tot leven komt. Na de maaltijd nodigde Hij zijn leerlingen uit mee te gaan naar de Olijfberg, om er met Hem te bidden en te waken. Vandaag is het aan ons om bij Hem te blijven, te bidden en te waken.’
(Rita Loyens)

Goede Vrijdag

Radeloosheid

Het lijdensverhaal verhaalt wat Jezus overkomt en hoe hij sterft: het lijkt zijn verhaal. Maar hoe verwarrend was dit gebeuren voor zijn vrienden? Dan denk ik aan de radeloosheid van een buurvrouw die plots haar man verliest: kan Pasen haar verlies zalven?
(Anoniem)

Ondank

‘Na een leven van medeleven, genezen naar ziel en lichaam, komt een onvoorstelbaar einde. Je zou normaal een bekroning verwachten na zo een intens leven van goedheid, maar het tegengestelde is waar: ondank is ‘s werelds loon.’
(Guido Vanthournout)

Ziekenhuis    

‘Als ziekenhuispastor in UZ Leuven volgde ik jarenlang een psychiatrische patiënte, die op Goede Vrijdag euthanasie kreeg. Ze had jarenlang geen contact meer met haar moeder, maar kort voor de euthanasie hebben ze zich verzoend. De moeder had het gevoel dat ze haar dochter niet verloren was, maar haar juist had teruggevonden. Sindsdien stuurt ze mij elk jaar met Goede Vrijdag een kaartje.’
(Anne Gessler)

 
Geen verrijzenis zonder lijden

‘Veel gelovigen blijven op Goede Vrijdag weg uit de viering. Dat is enerzijds begrijpelijk wegens het gevoelsmatig weinig aantrekkelijke inhoudelijke karakter van lijden en dood. Nochtans kan je dan in mijn aanvoelen Pasen niet écht, niet wezenlijk vieren. Zelf moet je eerst door het lijden en de dood (van Jezus) gaan om daarna (samen met Hem) te kunnen verrijzen. Pasen kan niet zonder Goede Vrijdag, verrijzenis kan niet zonder lijden en dood meegemaakt te hebben. Anderzijds is het eigen aan de christen om ook het omgekeerde te beweren of te geloven: lijden en dood kunnen niet zonder verrijzenis. Hij gelooft door de verrijzenis van de Heer dat lijden en dood geen eindpunt zijn, maar dat leven het ‘uit-eindelijk’ wint op lijden en dood.’
(Jean-Pierre De Pauw)

Idealen

‘Goede Vrijdag, de dag waarop Christus zichzelf aan het kruis gaf, een dood zo gruwelijk dat woorden alleen maar tekortschieten. Vernedering was zijn metgezel, verloochening zijn schaduw. Zelfs zijn vader leek afwezig te zijn, alsof de leegte volledig moest zijn om iets nieuws te kunnen beginnen. Maar wat zegt dat ons, stervelingen, die luxe hebben? Wij sterven meermaals: aan de kleine ontgoochelingen, aan het nieuws dat nooit beter wordt, aan auto-ongevallen die het leven breken, aan ziektes die niets anders doen dan wachten. Het verschil? Christus had idealen. Idealen die niet krommen onder het gewicht van lijden, maar blijven stralen, koppig en onverschrokken, totdat ze herrijzen en het lijden zelf overstijgen. Dat is de keerzijde. De zonnige kant van die donkere dag. De dag waarop de dood niet het einde was, maar een uitnodiging om opnieuw te beginnen. Misschien is dat wat ons inspireert: de belofte dat zelfs het ondragelijke, met enige koppigheid, uiteindelijk een reden tot hoop wordt.’
(Bart Stouten)

Vergiffenis  

‘Goede Vrijdag ervaar ikzelf  – zoals velen –  als de dag en het ogenblik waarop de Heer Jezus Christus, gehoorzamend aan de wil van Zijn Vader, de ongerechtigheid van heel de wereld op Zich neemt en de zondedrager zal worden. Het is die dag met die verschrikkelijke ervaring, dat Hij zich door iedereen verlaten zal voelen, en voor de rechtvaardigheid van de Vader de schuld zal delgen die wij bij Hem hebben. Hij zal als een zondaar worden geslagen terwijl er in Hem geen zonde is –  dat is de oorzaak van zijn doodsstrijd, de verschrikkelijkste die de wereld ooit heeft meegemaakt. Hij zal van zijn klederen worden beroofd. Zijn naaktheid zal Hem tot de universele mens maken. De ruwe spijker zal gezet worden in de hand waaruit de genaden voor de wereld vloeiden. De eerste doffe slag van de hamer zal klinken door de stilte. De slagen zullen elkaar opvolgen, weerkaatst door de stadsmuren beneden. Ook zijn voeten zullen worden vastgespijkerd, de voeten die het verloren schaap zochten tussen de doornen. Alles aan het lichaam van Jezus Christus wordt vastgenageld of gefolterd met zwepen en doornen, behalve Zijn tong en Zijn hart – en hiermee schonk Hij diezelfde Goede Vrijdag nog vergiffenis van zonden en beloofde Hij de hemel. ‘Heden zult gij met Mij zijn.’
(Guy Adriaensen)

Stille Zaterdag

Leegte

‘Stille Zaterdag... de dag waarop een doodse stilte valt. Leegte bij een groot verlies. Verslagenheid bij ziekte. Met veel moed, geduld, vertrouwen, tijd geven, borrelt stil, verstild, geloof weer op. Tranen van verdriet worden diepe vrede-, vreugdetranen.’
(Anoniem)

Tussenin    

‘Het is de dag die me het meest aanspreekt omdat hij aansluit bij hoe ik het leven ervaar. Het leven is – meestal – niet de rauwheid van Goede Vrijdag, ook niet altijd het ‘halleluja’ van  Pasen. Het leven ligt daar ergens tussenin. De dag staat tussen de spanning van het verdriet en de hoop op nieuw leven dat er nog niet is.’
(Inge Cordemans)

Ongeduld 

‘Door de jaren heen ontdekte ik dat de spiritualiteit van Stille Zaterdag meer en meer bij mij past. Het is een spiritualiteit van stilte, wachten, uithouden. Ergens heb ik al weet van Pasen, maar de tijd is nog niet rijp. Pijn, moeilijkheden of vraagstukken in mijn leven zijn goed te dragen. Ik ervaar niet dat ik een zwaar kruis moet opnemen. ‘Het komt allemaal goed’ is een rustig, diep en beproefd gegeven waarop het huis van mijn leven gebouwd is. Wat een kracht gaat daarvan uit! Ik ben ermee gezegend! Wanhoop bij moeilijkheden is me minder bekend, eerder het ongeduld om over Stille Zaterdag heen te willen stappen. Als je in de mist stapt, kan er veel energie verloren gaan naar het piekeren over het nakende uitzicht. Er is ongeduld om de mist van ‘nog niet weten’ te willen zien verdwijnen door het Licht dat vanuit Pasen naar me toekomt. Eén stap verder zien moet voldoende zijn, en alle vragen en onzekerheden over de volgende stappen parkeren of wegduwen. Als ik (zoals Jona) in de walvis zit, probeer ik het uit te houden. Maar ik ‘weet’, op een gelovige manier, dat ik op Zijn tijd aan de wal word gespuwd. Welke wal dat is, moet ik zoveel mogelijk niet zelf willen bepalen. Maar dat het goed zal zijn, weet ik gewoon. Want Hij wil dat ik leef, dat wij leven! En wel ten volle!’ 
(Renate Cauwels)

 
Uitdaging

‘Op Stille Zaterdag staat alles stil. Het lichaam van Jezus is helemaal dood. Soms voelt mijn lijf zich ook zo, ook al ben ik nog in leven. Alles in mijn leven lijkt stil te staan. Er zit geen beweging in. Nochtans verlang ik daarnaar. Stille Zaterdag daagt mij in die zin ook uit om zelf in beweging te komen. Welke kant ik ook opga. Eén stap is mogelijks al voldoende om de stilte te keren.’
(Anoniem)

Canvas    

‘Stille Zaterdag vind ik een prachtige dag omdat die past bij het karakter van God. Ik ken niemand die stiller is. Laat ons dit jaar God beschouwen als het wijdse canvas van de Stilte waarop alle geluiden bestaan. Laat ons op zaterdag een hymne voor de Stilte componeren en deze elkaar, een dag later, toezingen.’
(Rob Allaert)

 Herinnering

De mis begon later. De kerk is donker. Geen licht. Geen kaarsen.
We kregen een kaarsje aan de ingang mee.
De sfeer is triest tot aan de lezingen.
Dan gaan alle lichten en kaarsen aan.
De Waverse klokken gaan zwaar en hevig luiden.
Jezus leeft. Christus is verrezen.
Ik kreeg tranen in mijn ogen van vreugde.
(Robert Goris)

Zonder kan niet

‘De beleving van Goede Vrijdag kennen we in ons leven, zeker in deze bizarre tijd. Maar de belangrijkste dag is voor mij Stille Zaterdag. Wil er daarna Pasen komen (‘opstanding’), dan is de diep beleefde stilte, het naar binnen keren, echt nodig. Zonder kan niet. Met als hoogtepunt, Felix Culpa in de Paaswake (‘gelukkige schuld’). Via die weg verschijnt Pasen vanzelf. Iedere dag zelfs.’
(Willy Gielen)

Niet weg

Stille Zaterdag is de dag waarop ik het verlies toelaat, maar ook de hoop niet loslaat. Stille Zaterdag zegt me: ook als het lijkt alsof God zwijgt, is Hij niet weg. 
(Anoniem)

Eerlijk

Voor mij is het een moment om eerlijk te zijn over wat moeilijk is. Wat dood lijkt. Wat ik mis. En tegelijk: om te geloven dat God zelfs daar nog iets nieuws kan beginnen. 
(Anoniem)

Pasen

Wat overblijft

In dit Jubeljaar Pasen vieren als aalmoezenier met de mensen in de gevangenis is méér dan ooit beseffen dat hoop er niet is om de hardheid van het leven te verzachten. Ze is wel wat overblijft als je aan veel hebt getwijfeld.
(Leo De Weerdt)

Geen overvloed

De Paasviering, met een verzorgde maar toch sobere liturgie en de nodige stiltemomenten, zodat elk moment ten volle kan ervaren en beleefd worden. Het mysterie zichzelf laten zijn is voor mij heel belangrijk. Geen overvloed van woorden. Zoals Jezus beproefd worden onder een loodzwaar kruis, dit overstijgt mijn menselijk bevattingsvermogen. Ik zou wel grenzeloos naar hem kunnen luisteren en Hem dienstbaar zijn.
(Hubert De Beuckelare)

Ego

Elk jaar opnieuw doet het ‘lege graf’ mij stilvallen. Misschien zit het mysterie in het leeg zijn? Ik wil altijd – alles - vullen, ook mijn ego. Zolang ik mezelf niet leeg kan maken, is het paasmysterie misschien te hoog gegrepen? Tegelijk is in het ‘lege graf’ ook het kruis zichtbaar. Ik denk dat – zelfs - vijftig dagen onvoldoende zijn om óók dit een plaats te geven. Ik werk eraan…
(Patrick Switten)

Revolutionair    

‘Als Christus niet is verrezen, is ons geloof zinloos’ (1 Kor. 15,14). Een quote die niet alleen in de paastijd, maar het hele jaar, elke dag van betekenis mag zijn. Naast Kerstmis is Pasen een Hoogfeest in ons christelijk geloof. De betekenis ervan is revolutionair: het geloof in de opstanding uit de doden of anders gezegd: het geloof in het onmogelijke. Geloof in de verrijzenis vereist geloof in Jezus en geloof in Jezus vereist geloof in de verrijzenis. Spreken over de verrijzenis is een getuigenis vanuit geloof. Daarom is het paasfeest zo belangrijk.’
(Siska Mulier)

Geloven

‘Pasen is voor mij: met Jezus voor ogen geloven in de eeuwigheidswaarde van het povere, onvolmaakte, zondige leven hier op aarde, vertrouwend op Gods liefdevolle barmhartigheid.’
(Jaak Régal)

Hoop

‘Pasen betekent voor mij echt het feest van de hoop: dat het goede uiteindelijk wint op het kwade, dat het leven wint op de dood. Dat ligt ook in de lijn van de spiritualiteit van de Zusters Salvatorianessen, het eeuwige leven. Dat begint hier al op aarde en loopt door over de dood heen. Het wordt een speciale Pasen voor mij, want ik vier voor de eerste keer in Rome. Ik verhuisde vorig jaar van Hasselt naar hier. Voor mij voelt dat ook als het begin van een nieuw leven.’
(Zr. Maya Verdonck)

Nooit opgeven  

‘Pasen betekent voor mij, met de christelijke gedachte in het achterhoofd, een vooruitkijken naar hoop en nooit opgeven. Het paasverhaal is ook persoonlijk een verhaal van de angst om te sterven, die we allemaal wel hebben. En tegelijkertijd zit er een krachtige boodschap in. Jezus leert ons door zijn verschijning en verrijzenis dat we de hoop en het geloof nooit mogen opgeven en mogen blijven geloven in wat we niet kunnen zien. De mooiste grafrede die ik gelezen heb is de volgende: hier rust ik in afwachting van mijn verrijzenis.’
(Gunter Martens)

Opstanding  

‘Voor mij is de vreugde van Pasen  intens verbonden met het op weg gaan met Christus tijdens de Goede Week. Vanuit de leegte van Stille Zaterdag kijk ik vol verlangen uit naar zijn wederkomst. Op Pasen vier ik mijn geloof in de opstanding: Er is altijd hoop! Ik mag meewerken aan Gods grote plan! Ik hoop op meer vrede in het hart van alle mensen, in het bijzonder in het hart van zij die in een oorlogsituatie zitten.’
(Liesbet Raddoux)

 Wonder

'Pasen is voor mij het wonder dat voor God alles mogelijk is. Deze gelovige overtuiging heeft bijvoorbeeld gemaakt dat ik vandaag kan zeggen mijn verrijzenisleven te leven. Ik heb meer dan 10 jaar in bed gelegen en was niet te genezen voor de klassieke geneeskunde, maar mijn geloof heeft mij de weg gewezen naar een genezer op een heel ander niveau en een heel nieuw leven werd mij gegeven: kwalitatief veel rijker, lichter dan het eerste.’
(Lieve De Backer)

Pelgrim

‘De verrijzenis beleven gaat niet over het verleden doen herleven of herboren laten worden.  De verrijzenis beleven is door de dood heen-gaan naar een nieuw bestaan. Getransfigureerd is al het verdriet in de wereld, de duisternis van de dood is verlicht. Mogen wij elkaar in dit jubeljaar het mysterie van verrijzen leren. Vooral daar waar we opgesloten zitten  in de graven van teleurgestelde dromen of verkalkte hoop. Een pelgrim zoekt zich altijd opnieuw hoopvol een weg waarlangs het leven de moeite waard kan zijn. In dat zoeken en op die weg is Gods Zoon als pelgrim naar Jeruzalem, ons voorgegaan. Op die weg neemt Hij ons als Verrezen Heer mee naar de stad Emmaüs en opent er ons de ogen in geloof. Mag Zijn weg steeds meer de onze worden. In ons pelgrimeren naar transitie: van polarisering naar verbinding, van wij/zij naar ons, van discussie naar dialoog. Het zal onze intocht zijn als Paasmens in een hernieuwde manier van denken en handelen, van zijn en doen.’
 

Licht

‘Pasen is in mijn beleving sterk verbonden met licht. Met heerlijk, zacht, speels, wervelend licht, zoals op het beeld hieronder. Met verrijzenislicht dat doorbreekt in moeilijke situaties. Met Pasen zal ik bij mijn ouders zijn. Mijn mama heeft het heel moeilijk. Ze is bijna 90, zwaar zorgbehoevend en er is veel mist in haar hoofd. Ik hoop dat ze ervaren mag dat er ook op haar lijdensweg iets van Christus’ licht en liefde doorbreekt.’
(Hilde Pex)